Ken je dat: dat jij altijd degene bent die als eerste antwoord geeft? Alle lastige klussen altijd weer op jouw bord belanden? Dat jij altijd degene bent waardoorheen gepraat wordt. Of dat jouw mening eigenlijk snel opzij wordt geschoven. Of dat je bij de gedachte aan het overleg van morgenochtend alweer een naar onderbuikgevoel krijgt. Al deze voorbeelden zijn alarmbellen om naar te luisteren. Maar wat vertellen je ze dan?
Al deze voorbeelden zijn alarmbellen om naar te luisteren. Maar wat vertellen je ze dan? Nou in ieder geval dat het lid zijn van een groep niet eenvoudig is. Of het nu je vriendengroep, familie, projectteam of afdeling. Met een groep iets voor elkaar krijgen of überhaupt samenzijn lijkt soms wel een mijnenveld.
In ons werk komen wij dit veel tegen. Vaak gecombineerd met de vraag: hoe kunnen wij nu beter samenwerken? Of nog veel algemener: onze communicatie is slecht, hoe verbeteren wij dit. En dat lijkt dan een hele ingewikkelde vraag. Maar eigenlijk is dat het niet. Tenslotte zijn wij allemaal ervaringsdeskundigen in het zijn en werken in groepen. Het begint al met ons gezin, de basisschool, clubjes op de middelbare school enzovoort.
En daar zit dan misschien ook de ingewikkeldheid. We dragen allemaal ook niet leuke ervaringen van het in groepen zijn, met ons mee. Die ervaring gaat vaak aan als er weer iets gebeurt. En dan blijft het ingewikkeld tot we gaan kijken wat nou eigenlijk de ingrediënten zijn van het waardevol samenwerken in een groep. Vooral als we het hebben over samenwerken zonder hiërarchie. Ofwel samenwerken in een groep met gelijken.
Wat we in groepen op het werk vaak zien, is dat we ons vooral focussen op onze functionele rol: de taak die we te doen hebben. En niet op de sociaal, emotionele rol. Dat klinkt ingewikkeld, maar dat is niets anders dan de manier waarop we het doen. Hóe we met elkaar omgaan, terwijl we de taak uitvoeren. Iedereen heeft in deze rol een aandeel, maar weinigen nemen hier verantwoordelijkheid voor. Niet omdat we dit helemaal niet weten. Want ergens lees je nu niets nieuws. Dus wist je het ergens al. Maar er iets mee doen…tja…’Moet ik dat nou doen? En hoe dan? Daar we hebben we toch een leidinggevende voor.’ Goed, voldoende redenen om het te laten of je te laten afleiden door de taak. Want daarvoor zijn we tenslotte aangenomen. Zo hebben wij het al vaak zien gebeuren dat, terwijl er miljoenen op het spel staan, we het nog eerder laten klappen dan dat het ons lukt het te hanteren.
De komende tijd gaan wij onze kijk op hier delen. Wat zijn de ingrediënten die hier parten spelen. Denk hierbij aan het omgaan met meningsverschillen, het nemen van besluiten, rollen in een groep. Maar ook gedrag als: praten over elkaar en gebeurtenissen, steken onder water geven, bondjes vormen, of “ik zeg niks”, OK punt. Wil je hier meer over weten of met ons mee denken of praten, volg ons dan.
Reactie plaatsen
Reacties