Tijdje terug mochten we met een team aan de slag, een groot team, van ruim 25 man. Hoe meer mensen om een klus mee te klaren, hoe beter, maar het ‘samen’ werken wordt wel steeds uitdagender. Want hoe blijf je bij elkaar aangehaakt, hoe zorg je dat je met één mond spreekt naar andere afdelingen en hoe neem je met zovelen besluiten. Dat soort dingen worden gewoon lastiger met meer. Goed dat ze daar hulp bij inschakelden. In een van de sessies onderzochten ze ‘hoe gaan we als team nu eigenlijk om met de besluiten die we als groep moeten nemen’. We gebruikten daar LEGO® Serious Play bij als hulpmiddel. Al bouwende kwamen ze tot besef dat ze heel vaak OK zeiden, terwijl het helemaal niet oké was!
Wat wij veel zien in groepen is dat het lijkt of men tot een gezamenlijk besluit komt, omdat er mensen zijn die op een gegeven moment OK punt zeggen. Wat geen echte oké is maar een oké waar een irritatie op zit. Als dit niet wordt opgepikt, of de groep laat het bij de OK dan gaat de frustratie over het niet je echte mening kunnen geven in de weg staan. Bijvoorbeeld doordat men sarcastische opmerkingen gaat maken. Of het bij het koffieapparaat heeft over wat vond jij nou van dit overleg. Of minder betrokken raakt. Men zei de OK om ervan af te zijn, niet moeilijk te willen doen of denken dat er tegenin gaan toch geen zin heeft. Dat ze geen invloed hebben. Maar dat wil niet zeggen dat het klaar is. Het suddert door. Bij dit besluit, of anders wel bij het volgende besluit. Wat de besluitvorming als team natuurlijk niet ten goede komt.
Zo kwam ons team ook tot inzicht: ‘Wat wij doen als team bij besluiten waar we het niet echt mee eens zijn of waar we eigenlijk meer over zouden willen praten. Dan zeggen we OK. Maar we vinden het niet oké. Dat uit zich dan in dat we met elkaar uit contact gaan. We allemaal ons eigen ding gaan zitten doen. We niet meer delen waar we mee bezig zijn. En dat we er met andere collega’s over klagen. Maar wat we eigenlijk te doen hebben is in een overleg geen OK zeggen. Maar iets van: joh we neigen er nu naar OK te zeggen. We hebben ontdekt dat dit niet helpt, in plaats daarvan laten we het weten dat het eigenlijk nog niet oké is. En dit met elkaar uit te gaan vragen. Om de cirkel te doorbreken.'
Elk team, elke groep, hoe groot deze ook is kan met elkaar tot nieuwe patronen van samenwerken komen. Lego is daar een heel goed hulpmiddel bij omdat je met alleen maar praten soms op een dood spoor loopt. Al doende kom je vaak tot hele andere inzichten. Je hebt het erover, door het er niet over te hebben en dan heb je het er ineens echt over! Dat is ook de kracht van LEGO als werkvorm bij teamontwikkeling. Iédereen bouwt iets en deelt het verhaal erachter. Zonder van tevoren te weten wat het precies zal zijn. Het popt op in het moment. Waardoor de inbreng veel rijker wordt. Daarbij leveren de bouwwerken iets tastbaars op. Iets wat op tafel ligt, van de man af. Waardoor men makkelijker met elkaar (of zichzelf) in gesprek of conflict gaat.
Herken je dat dat je wel eens in je team OK zegt, maar het voelt eigenlijk niet oké? Ga eens op onderzoek uit, hoe zit dat in jouw team. Laat het ons weten als we je kunnen helpen. Meer weten over groepsgedoe? Volg dan onze blog. In het najaar starten we met een open training over samenwerken, waarin dit ook behandeld wordt.
Reactie plaatsen
Reacties