Ja daar zakt mijn broek van af’, zei een coachee. Het ging erover dat hij zich ergerde aan collega’s die materialen kapot maken. ‘Ze letten nergens op!’ Hoe vaak lopen we niet tegen ergernis aan op de werkvloer? Mensen die “ja” zeggen maar “nee” doen. Of collega’s die alleen aangeven wat er niet goed gaat. Of het niet op mails reageren. Onbegrijpelijke acties doen. Frustrerend? Je bent niet enige die daar last van heeft. Ergernis gaat onder je huid zitten. Kan zelfs leiden tot conflicten. Volgens het CBS melden zich jaarlijks zo’n 100.000 mensen ziek als gevolg van gedoe op het werk. Dat is niet niks.
Onlangs deden we een steekproef bij een groep medewerkers van een grote organisatie, over waar ze zich aan ergerden op het werk. Naast slechte koffie, slecht klimaat en online vergaderen was met name het gedrag van collega’s een bottleneck. 10 dingen waar ze zich het meest aan stoorden zijn: niet reageren op berichten, niet aan afspraken houden, ja zeggen nee doen, anderen de schuld geven, klagen/negatief zijn, aanvallend reageren, bazig zijn, werk afschuiven, de ander onderbreken en alles via de e-mail communiceren. Het zijn herkenbare dingen. Het lastige is, ergernis vernauwt je blik. Zodra je erin zit, kom je er niet zomaar uit. De ergernis wordt alleen maar erger. Het valt je steeds vaker op dat die ene collega altijd… En de positieve kanten van deze collega zien wordt dan steeds lastiger.
Vaak kiezen we er dan voor om of die collega te ontlopen of om je irritatie uit te spreken. Echter gebeurt dit vaak naar anderen en niet naar de betreffende collega. Of in de vorm van een verwijt of steek onder water. Maar wat als het gedrag van deze collega je iets wil zeggen? Achter veel gedrag zit een boodschap. We doen het allemaal. Stel je voelt je door een ander gepasseerd, niet serieus genomen, moet iets doen tegen je zin in, je bent niet meegenomen, iets stemt je ontevreden. Maar dit zeg je niet! Ook al ben je nog zo direct. Zeggen wat je echt denkt geeft stress. Je omzeilt het, maar daarmee is het niet klaar. Het suddert door. Zoals je kon lezen in de vorige artikelen. Herken je dit? Je laat dan vaak via een andere weg weten dat je het er niet mee eens bent. En gaat ja zeggen maar later nee doen. Je niet aan afspraken houden. Of negatief reageren.
De ergernis zit er vaak in dat de ander iets doet wat niet overeenkomt met jouw normen, waarden of overtuigingen. De ander is niet hetzelfde als jij. Niet zo gedreven, of niet zo sociaal, makkelijk of precies, gestructureerd, verantwoordelijk… enz. Een deelnemer in een training deelde dat ze zich gefrustreerd voelde door een collega die altijd laat was voor vergaderingen. Toen we het erover hadden kwam naar voren dat haar irritatie niet alleen over de punctualiteit van de ander ging, het raakte aan haar eigen behoefte aan erkenning en respect voor haar tijd en inspanningen. Zij kwam altijd op tijd en niemand die dat opviel. Dat zat eigenlijk dwars. Dan krijgt zo’n ergernis toch een andere lading.
Hoe flauw dan ook, op alles wat met een ander te maken heeft heb je weinig invloed. Je kan je storen aan het gedrag van de ander totdat je een ons weegt. Je kan boos worden, iemand negeren, het contact verbreken, ergens anders gaan werken, het melden bij je meerdere, maar al ga je op je kop staan, hij of zij verandert vaak niet. Op dat wat met je zelf te maken heeft heb je wel degelijk invloed. Zoals hoe jij ernaar kijkt en in hoeverre je je erin verliest. En wat het over jouw eigen behoeften zegt.
En tegelijkertijd gun jezelf je ergernissen. We kunnen niet leven in een wereld met zoveel mensen zonder ergernissen. Kies je moment en laat ze de vrije loop. Om er daarna, wanneer de emotie er af is, iets constructiefs mee te doen.
Reactie plaatsen
Reacties